O bir kelek değil sulu kavundu,
Doğru söze kıymet verdi savundu,
Hamuru yoğurup özveriyle sundu,
Bir Mahzuni daha gelmez dünyaya.
Hiç değer vermedi dünya malına,
Hep çıksa da çalı diken yoluna,
Kavruldukça pişti kendi haline,
Bir Mahzuni daha gelmez dünyaya.
Dertlerini döktü sazın teline,
Sırtladı yükünü vurdu beline,
Bir set gibi durdu benlik seline,
Bir Mahzuni daha gelmez dünyaya.
Halk sesine kulak vererek dinledi,
Onlarla birlikte ezilerek inledi,
Tam hedeften bir ok olup mimledi,
Bir Mahzuni daha gelmez dünyaya.
Abbasım Mahzuni sana yanarım,
Kurudu akmıyor akan pınarım,
Devrildi gidiyor koca çınarım,
Bir Mahzuni daha gelmez dünyaya.
19.05.2002