İnsanca yaşamak istedim ama,
Dikenin batırıp gül küstü bana.
Dik olan başımı gömmedim kuma,
Dost bildiğim nice kul küstü bana.
Dost için kendimi hep heba ettim,
Namert sofrasını elimle ittim.
arkama bakmadan yürüdüm gittim,
Sebebin sormadan yol küstü bana.
Bu kadar ucuz mu insanlık dostum?
Dönen dolaplara iğrendim, kustum.
Bir hatır uğruna yutkunduım sustum,
Kemiğin olmayan dil küstü bana.
Olup bitenlere şaşkınca baktım,
Eyvallah etmekten sonuda bıktım.
Arı kovanına çomağı soktum,
Arı değil ama bal küstü bana.
Kul Abbas kapıldım hayat seline,
Şaşırdım dünyanın garip haline.
Dertleri yükledim sazın teline,
Sazım çalmaz oldu tel küstü bana.
20.03.2005
Abbas YURT