Develer başını gömerken kuma,
Yürekleri yaktı bir anda Soma.
Daha katığını koymadan çoma,
Kömür oldu yandı kömür işçisi.
Nice ocakların söndü çırası!
Yüz karası değil, kömür karası...
Kazanmak isterken ekmek parası,
Kömür oldu yandı kömür işçisi.
Ekmek parasıydı maden ocağı,
Yaktı, kül eyledi canı sıcağı!
Yavrusu beklerken baba kucağı,
Kömür oldu yandı kömür işçisi.
Gözlerde yaş akar, dillerde ayet,
Belki yüreklere olur inayet!
Soma; kaza değil, tam bir cinayet...
Kömür oldu yandı kömür işçisi.
İnsan hayatı bu, be vicdansızlar!
Tam bir can pazarı, yürekler sızlar!
Keyif sürer iken hırsız, arsızlar...
Kömür oldu yandı kömür işçisi.
Kul Abbas bunları boşa mı söyler?
Maden ocakları gönül mü eyler!
Kul hakkı yerken; siz ağalar, beyler...
Kömür oldu yandı kömür işçisi.
Abbas Yurt