Dalgalanır vicdanlar,sağır sabahlarda
Eskimiş urbalar giyer günler dolunay çıkmazlarında,
Oluk oluk kan akar toprağın bendine,
Sitemsiz ölümler düşerken sinesine,
bir çocuğun gülüşünde susar ihanet.
Rengine alaca düşer toprağımın,
Kan yağmurlarına tutulur yürekler,
Sessiz gemiler yanaşır,limanlarıma,
İçinde bin bir ihanet.
Kimi garptan, kimi şarktan vurur ha vurur,
Çınlar zulmün haykırışı,yorgun bedenlerde,
Yetim çocuklar emzirir analar,
Bir Malakan'ın terkedilmiş değirmeninde,
Soysuz acılar korlaşır,şuursuz tükenişlerde.
Çıkarır ihanet hırkasını verdiği her nefeste,
Can havli ile atılırken ateşe,
Bir can doğar, cansız bedenden,
Şahadet şerbeti içilir,zalim elinden.
ABDİL IŞIK