Martı kanatlı çocuklardı
Onlar,
Kurşun gibi bakışlar kondururlardı
Sönerken yeryüzünün ışıkları,
Ötelerde namluda arsız bir kurşun
Tetik düşürürdü
cebimde ter tutan resme
Güz yorgunu pusuda,
Ölüm kokusu
Uzaklarda özlem mevsiminde
eskiyen bir çift göz kalır geriye
bir de sarılamadığı ten.