Ben; Ayak değmemiş çok sarp kayalık
Sen; En yücesinde bir dağ çiçeği
Toprağa gerekir biraz mayalık
Zoru ulaşmakta işte gerçeği.
Ben; Kavim göçleri deyip giderim
Sen; Uçsuz bucaksız çölümde vahâ
Padişah olsam da alemi niderim
Ol gelip gidene Cennette Duhâ.
Ben; Al ve akını güllerden almış
Sen; ise kokunu döktün deryaya
Ne var ki faniden geriye kalmış
Hayat kazığını çakma dünyaya.
Ben; Her dilde sevda olup anlatsam
Sen; İçten dinleyip aşkı arasan
Savurup harmanı yürek hoplatsam
İnsanlık suyunda hamur kararsan.
Ben; Vücut içinde her daim Pazar
Sense görücüye çıkmış ahu zar
Kalemin görevi durmadan yazar
Aşkın tunelinde bitmez vah u zar.
Ben; Engin denizde rüzgârla esip
Sen; Kadere küsüp kumlara yatsan
Teklikten gayrıya ilgimi kesip
Adem deryasına önce sen batsan.