Dünya dedikleri bir tozlu yoldur.
Bazan nasır bağlar çıplak ayaklar.
Dağlar, ovalar ayrı birer koldur.
Yaylada serinler çıplak ayaklar.
Herkeste onun ömür sermayesi.
Görenler bilmezki, halkın divanesi.
Bir başka olur bunların sevmesi.
Hergün arşa yürür çıplak ayaklar.
Yırtıkların da içinde güzelsin.
Ben bilmesemde, sen yine özelsin.
Yıllar yılı neden böyle gezersin.
Kar da da üşümez çıplak ayaklar.
Bu güzelliğin sırrını sordum.
Sen susunca da kafamı çok yordum.
Gözümü açınca hep seni gördüm.
Taşta iz bırakmış çıplak ayaklar.