Yaratan öyle güzel yaratmış ki..!
Her gezegene bir not düşürmüş...
Olanları ısıttığına bakma, demiş ki;
Zamanın girdabında, güneş de üşürmüş....
Odunu kömürü koyup yakana bak..
Kimi yunus demiş, kimi pir sultan...!
Ezelden ebede ırmaklar gibi çağlayarak,
Yalnızlıktan usanmış, güneş de üşürmüş...!
Her patlama; bir olmuş sevginin eseri..
Var mı ki karşılık? olsun değeri...
Yoklukla doğarmış gönül eri...
Olmayınca seferi, güneş de üşürmüş..!
Gözler; gönlün ateşini saklarmış..
Putlaşırsa sevdalar; dost yasaklarmış..
Ayrılığı cahiller tutar, kucaklarmış..
Dayanamaz uzaklığa güneş de üşürmüş....!
Karaca oğlan Elif diye bağırır.
Muhittin darağacında dosta çağırır.
Dereler çaylar ummanı bulunca durulur..
Aşktan gafil güneş de üşürmüş...!
Hüseyin hallaç vermiş başını...
Bir ordu toplayamamış naaşını..
Gariptir diye dikmemişler mezar taşını...
Etrafında dönen güneş üşürmüş...!
Kerameti deride sananlar...
Sonu belli yola kılavuz koyanlar...
Nesiminin yüzüldüğünü duyanlar..
Karanlık olunca güneş de üşürmüş...!
Hayalle gerçek arası bir yerdesin...
Etrafınla birlikte sen niye dönersin?
Hem çok yakın hem uzak mekandasın...
Ben yanarım, sen neden üşürsün?
Her seherde bülbül olunmaz..
Akıyor diye sularda lale olmaz..
Gönlümdeki sulalesi hiç solmaz..
Meğer güneş değil, gönlüm üşürmüş....!