dün gece düşümde bir bahçedeydim
rengarenk çiçeklerle dolu bir bahçe
düş işte
olmazı olur eyler ya
yedi
bilemedin
sekizindeydim bende
çiçekler arasında çoştum
bir o yana bir bu yana koştum
merak ettim çoğunun adını
kokusunu
adını bilemediğim
tadını bilemediğim
anne kokusu gibi her biri
içime çekesim geldi
öpüp koklayasım tek tek
incitmekten korktum
koklayayım isterken
dalını
yaprağını
uykumdan uyanıverdim ani bir sesle
'düş bitti'dedi
geride kalmıştı şimdi
bahçede
çiçeklerde
çevremde bir bağırtı bir telaş
herkesin derdi kendi içinde
düşenler
kalkanlar
düşürülenler
kanayanlar
hepsi sanki yaramaz büyük çocuk
kimi ağız dolusu küfürde
kim bilecek acaba
bu bağırış ve telaş içinde
yaşananların çoğu düş
hani nerede kaldı o çocukluk o bahçe
ayağın kayıp yere düşünce
kaldıracak olan kim seni
geceleri korkunca ışığı yakacak el
üşür diye telaş edecek
üzerine battaniye örtecek
belki masallarla
belki şarkılarla uyutmaya çalışacak
öpüp koklayacak saçlarını
ve
su getirecek olan anne nerede
ya hiç bilmedin zaten bütün bunları
sadece uzak bir ihtimaldi
dinledin başkalarından
ya da büyüdün sandın hep kendini!