Papatyaların açışından belli
Baharın geldiği
Ne güzel bezemiş dağları
Artık o asık suratlı değil
Kendini her renkten çiçeğin
Üzerini bezemesine koy vermiş
Mutlulukla bakıyor atık
Her renkten çiçeğin
Her çeşit kokusunu içine alarak
Üzerinde kuşların uçuşmalarını
Bal arılarının üzerlerine konup
Uçuşmalarını esirgemiyor
Atmış üzerinden o soğuk halini
Baharla birlikte eriyip giden
Son kar taneleriyle
Öyle sakin öyle sevecen ki
Oysa ne korkutucuydu
Bahardan önce asık suratlı soğuk dağ
Bu yüzden seviyorum işte
Çiçekleri de yeşili de
İşte bende senin geldiğin an
Papatyaları,yeşili
Gülüşünde baharı anımsattı
Esintinle mutluluk dan kokunu içime çektim
Bir kır çiçeği gibi
Sonra mevsim kışa döndü
Çekip gidişinle
Suratım asıldı birden
Üzerime karlar yağmaya başladı
Bütün çiçekleri soldurarak
Yüzüm asık içim üşüyor
Sanki bir daha papatyaları göremeyecekmişim gibi
Kokunu içime hapsetsem de
Zamanlan unuturum belki
Üzerimden hiç kalkmaz bu ürpertici
Soğuk kar
Mevsimler gelip geçse de
Hep duracak üzerimde
Açmayacak olan papatyaların
Soluk bedenlerinde
İçim hep üşüyecek
Tanıyıp ta bırakıp gittiğin bu
Bir zamanlar rengarenk
Çiçeklerin bezediği bu yürek
Ve bu ten
.