Emanet etmeyeceksin kendini asla
Ne evin anahtarını ne de kalbinin tapusunu
Kalmayacak gözün pencerede kapıda
Bir kere müsaade ettin mi kahrolasıya
Ayvayı yediğinin resm-i vesikasıdır aslında
Sanmayasın kaçacak bir delik vardır
Ne kadar çabuk dönersen yanına kardır
Etmeyeceksin kendini büsbütün emanet
Yazık edersin değmez çektiğin sefalet
Güldüğüne bakma sakın ha aldanma
Huyudur böyle gözükür hep tozpembe
Emanet etmeyeceksin benliğini asla
Çalıverir günlerini aylarını yıllarını
Sevdiğin yerden vurur defalarca
Yaralar insanı çünkü Aşk tır bunun adı.