Bak; deli oldu huzur, sen çağırmadın,
Buruk bir acıdan fırsat bulup onu hatırlamadın
Ruhunu okşayıp ta derinden kucaklamadın,
Kendini sevmeni bekledi umutla,
Sen onu hesaba almadın.
Senlik olmayan dallardan tuttun,
Hataları görmeyip aptalca yuttun,
Sen aklını kullanmayıp kendini uyuttun,
Yazık oldu sana da,huzura da,
Sen şerefini yolda mı buldun?
Sevgi gözünü kapattığın da senin olmaz,
Yıldızları saymadan hiç kimse o koltuğa oturamaz.
Sen huzurunu hatırla onsuz olmaz,
Sen şerefini kucakla,
Şerefsiz yaşayanlarla şerefsiz yaşanmaz.
Bu aşk emeksiz olmaz,
Susuz olmaz,
Bu kahrolası hayat sek yaşanmaz,
Aşkın kırmızı gülü hiç solmaz,
Ve lakin aşk; onursuz yaşayamaz.