Yüreğim paramparça...
Bakma.
Bulduğunu sanma
Nilüfer çiçeklerini yüzdüren nil nehrini andıran gözlerimi.
Bana sorma.
Kızıltepedeki bir güneşin doğuşunu seyrederken kaybettim ben gözlerimi...
Konuş deme bana...
Konuşursam;
Bağdatın yangınlarını söndürcek kadar dört mevsim yağmurları başlar.
Sustum ben ama...
Sustum! !
Adını tsunami koydum...
Çünkü ben tüm felaketleri üzerinde toplayan kirpi yavrusuyum...
Bana pamuğum de hadi...
Durma.
Çünkü ben içi lavlarla dolu bir yanardağ kadar doluyum...
Ama ne zaman patlayacağım bilmiyorum,
Bir bilinmez denklemde çarpım tablosuyum
Sen yinede bakma bana...