Damlaların suçu yok,
Bir çocuk ağlıyor yüreğimde acıları gizli
Gözlerindeki tebessüm sana bak yalan söyledi,
O büyüyordu,gözleri hep yalanı öğrendi.
Ve bir yalan sevdi,
Doğru zannettiği tek sevgisiydi,
Şimdi o sevgi gözlerinin katili...
Siyah bayraklara beyaz yıldızlar çizdi.
Sen kızma; o zaten mutlu iken susuyor,
Adını bilmediği bu suskunluk ona sarılıyor,
Doğrularıyla sana gelip sarılınca,
Bak işte sende yeniden doğuyor,
Küçük bir çocuk o sevgi istiyor.
Yüreğimdeki çocuk...sevmeyi öğreniyor,
Kızma; o ölümü film sanıyor,
Severken ölündüğünü bilmiyor,
Çocuk ölümle sevgi arasında karar veriyor.
Sen mutluluğun resmini yap ahşapça gülümsesin,
Herkese gözleri yalan söylesin,
Bu çocuk için kimse üzülmesin,
Bırak herkes onu mutlu bilsin...
TEBESSÜMÜ YALANCI BU AHŞAP ÇOCUĞA,
AMA KİMSE YALANCI DEMESİN! !