Bir heyecan, bir tutkuyla açılır perde
Yaşama ait ne varsa kadehlerde
Kimi damla damla içer
Kimi tek bir dikişte.
Sen acılarını damla damla özümleyenlerdensin
Sen yemeden yedirip, kahır çemberinden geçenlerdensin
Sen nasıl anlatayım ki başkalarına seni
Bir kere doğup bin kere ölenlerdensin.
Üzülme...
Bir yerde biter oyunlar, iner son perde
Kulisteki sanatçılar her günkü gibi, dönerken evine
Yüzündeki maskeleri yere atar
Görür aynada yüzünü, çıblak gözleriyle.
Geçecek bu günler,
En dayanılmaz gibi gördüğün 35 yıl gibi
Gelecek bir gün gerçekler karşına
Toplayacaksın bahçendeki gülleri toplar gibi
Şimdi sana zor gelsede, eskisinden daha kolay yaşamak
Göreceksin
Şimdi sonbahar yaprakları gibi dökülsede sevdiklerin
Göreceksin, bir bahar günü teker teker yeniden açacak
Belki saksılar iyi değildi, belkide toprak
Bahçevan sen olunca çaresi yok
O güller yeniden açacak.