Yine günlerden bir ızdırap sabahı,
Yine gecenin acımasız karanlığında,
Bir başına geçirilmiş alkol saati..
Sabahlar olmak bilmemiş besbelli,
Yaralar kapanmak bilmemiş,
Ve yüzsüzce iyice derine ilerlemiş..
Ama sabah uyanmayı becermiş yine güleryüzle,
Sanki hiç yaşanmamış yine uykusuz bir gece..
Yaralarının üzerine çekmiş bir janjanlı elbise,
Vurmuş yine kendini,işkenceci geceyi bekleyen sabahlarda okul yollarına..
Zaman hızla akarken,hava kendini karanlık kuytulara çekerken,
Yüzü yine düşüyor bizimkinin,sanki saatlerce etrafına ışık saçan kendisi
değilmiş gibi..
Çarpıyor yine sahteci bir mutluluğun yüzüne kapıyı ve,
Sessizce,usul usul akıyor gecenin ızdıraplı ellerine..
Karşısında bir terkeden portresi,
Elinde bir terkediliş sıvısı,
İçindede bir terkedilen benliği,
Alem yapıyor acılarla,dans ediyor ateşle..
Belki birgün dans partnerim yakar geçer mazi yaralarımı umuduyla..
Ve işte limandan bir kalkışı daha umuda yolculuğun,en cesur yolcusunun...