Akşamın karanlığı
Sinsice çökerken
Gözbebeklerime,
Kasvetli zaman;
Dağılmışlık senfonisinden önce,
Enstrümanlarını
Kontrol etmekte.
Yaşam, seviler,
Vefasızlığın.
Bir de
Terkedilişin çıplaklığı,
Çözülemez bilmece.
Aniden
Yalnızlığın baskını başlar.
Çaresizliğin elinde
Keskin kılıç.
Anılarımızın
Kellesini uçurur.
Duygularım,
İntihara teşebbüs ederler.
Yüreğim,
Her seferinde bunu engeller.
Savaş sonrasının,
Ölüm sessizliği dolar odama.
Kabuslar,
Sensizlik katranını
Zorla içirip,
Atarlar beni
Karanlıkların koynuna.
Mahzenlerde dinmeyen ızdıraplar,
Oltaya takılı balık gibi.
Sensiz de yaşayıp, çırpınan
Emsalsiz aşkımız var...