Bir eller cepte senfonisindeyim;
Terkedilişin çıplaklığında,
Dağınıklığın korkusu yayılır
Kaldırımlara.
Tramvaylara ray olur
Hayallerim.
Tünel'e uzanır
Taksim'e geri dönerim.
Akşamın karanlığı çökerken
Beyoğlu'na,
Anlamadığım havalar
Gelip ortada dururlar.
Yalnızlık,
Anılarımıza laf atar.
Çaresizliğin kirli dişlerine inat,
Çarmıhlara gerilir duygularım.
İster istemez
Loş sokaklara sığınırım.