Yaşamını kaybetmiş zamandır,
Asılı durur gecelerimde.
Yokluğun,
Şah damarıma vurduğunda,
Yalnızlığın
Boğazlar beni.
Kaçarım o sokaklar,
El ele gezdiğimiz yerler,
Bomboş terk edilmişler.
Ne kadar da yeminli
Gelmiyor günışığı.
Loş ışıklarla sarkmış yılan gibi,
Kulaklarımda patlıyor
Çaresziliğin canhıraş sesleri.
Anılarımız,
Durmaz
Darmadağın ederler.
Duygularım,
Saçılır birer ikişer.
Dayanamaz, tökezler
Düşlerim.
Kaldırım taşları
Halime güler...