Güneş çınar ve gölge,
Mutlu herkes dibinde.
Tekneler denizde,
Martılar uçuşuyor
Sevinç çığlıklarıyla.
Aşıklar yürüyorlar,
Sahiller boyu elele.
Ağustos sıcağında
Köpüren ağızlar,
Buz gibi suları
Kana kana yudumluyorlar.
Gün batımında
O Tatlı meltemlerin serinliğinde,
Yosun kokularıyla
Sevdalarını yoğuruyorlar .
Çınarın gölgesinden,
Sahilin serİnliğine adımlıyorlar
Yüreklerindeki yangınları.
Şimdi ise,
Mevsim sonbahar.
Terk edilmiş artık o tekneler,
Gölgesİnde oturdukları çinarın dibinde,
Hazan mevsiminde.
Denizle kucaklaşmayı beklemekteler.
Çınarın, dökülen yaprakları örtüyor
Üzerlerini yavaş yavas.
Kİmbİlİr�
Hangi baharda,
Hangi yürekleri serinletecek.
Kimbilir�
Daha hangi seven yüreklerin
Üzerini kurumuş dal,
Dökülen yapraklarıyla örtecek.
Belkide yeniden,
Umarsızca yeşerecek her bahar.
Ama unutmaki gülüm�
Her baharın
Birde son baharı var.