Yağmurlu bir günde sırılsıklam olmayı,
O eşsiz sevdalarda alev alev yanmayı,
Geçit vermez dağlara karlar olup yağmayı,
Gök mavisi gozlerle bakışmayı özledim.
Karanlık gecelere yıldız olup doğmayı,
Seven gönüllerde bir gül olup solmayı,
Özgürlük timsali kuşlar gibi uçmayı,
Mahzun gülüşlü yarim ağlamayı özledim.
Kurumuş yaprak olup rüzgarlarla koşmayı,
Denizlerde kum olup dalgalarla coşmayı,
Avcının önündeki ceylan gibi kaçmayı,
Kimsesiz sokaklarda dolaşmayı özledim.
Dilsizlere dil olan kalem olup yazmayı,
Aşkından deli olan mecnun olup gezmeyi,
Yaralı gönüllere merhem olup girmeyi,
Varlığı meçhul yarim sevilmeyi özledim.
Kimsesiz çocukları şefkat olup sarmayı,
O engin deryalara balık olup dalmayı,
Karanlık kuytulara ışık gibi dolmayı,
Sevgisi yalan yarim mutluluğu özledim.
Efkarımdan hüzünlü şarkılar söylemeyi,
Öfkemde dünyaları tersine döndürmeyi,
Hayatımı bugünden geçmişe götürmeyi,
Sözleri kurşun yarim gülmeyi de özledim.
Yalnız akşamlarda içip içip sızmayı,
Arkadaşım yalnızlığı duvarlara çizmeyi,
Sırlara sırdaş olan bir sır olup gitmeyi,
Hasrete gebe yarim yalnızlığı özledim.
Sıkıntıdan günleri saatleri saymayı,
Duygudan seller gibi akın akın dolmayı,
Aşkından verem olup adam gibi ölmeyi,
Kısacası ben gülüm yaşamayı özledim.