Karanlık
Desem ki kâinatın bir ucundayım
Diğer ucunda da sen.
Kaç ucu boşta,
Kaçı birleşmiş acaba.
Kaç ucube keser yolları?
Bir bilsen,
Bir bilebilsem...
Öyle bir karanlık ki zifir içinde zifir,
Zehir gibi dolar ciğerlere,
Solunurken kir,
Tartamaz hiçbir fikir
İnanmayansa kâfir...
Ayrılık çekilir, hasretlik içilir,
Zaman geçilir, mekan seçilir.
Seçilmez yokluğunda hiç bir ışık,
Geçilmez hiç bir yoldan,
İçilmez hiç bir sudan,
Heyhat..!
Çekilmez olur hayat...
Bilsem ki kâinatın uçurumundayım
Bir noktasında da sen.
Çağırsan beni, seslensen,
Bir nefes versen,
Sana düşebilsem...
Ne Leyla çağırır beni gel,
Ne de fısıldar sesimi Leylaya yel,
Karanlık çöker burçlara,
Sonsuzluk kalır
Aramızda engel...