Beni mecnun edip ardımdan bakma
Bu dünyanın kahrı bitmez be gönül
Aşk narına atıp bağrımı yakma
Bu dünyanın kahrı bitmez be gönül
Can yanınca beden düşer cefaya
Seven kullar düşmez hırs ve havaya
Aşkın rüzgârları eser sahraya
Bu dünyanın kahrı bitmez be gönül
Pas tutmuş bıçaklar elle bilenmez
Kalp yanıp coşunca yaşlar silinmez
Saf dane kalbura koyup elenmez
Bu dünyanın kahrı bitmez be gönül
Kalp kanınca çok yamacı düz eder
Gönlü yanan güzel yâre naz eder
Mevla, m dileyince kışı yaz eder
Bu dünyanın kahrı bitmez be gönül