Senden gelen eziyet,sefay-ı can bana
İlgidir ezan bile mübtelay-ı an bana
Kovsan bile kapından, kapatsan kapıların
Kapında beklemek de, en ulu şan bana
Karartsan gecelerim ümidimi komasan
Kararttığın geceler beklediğim tan bana
Nefret etsen süresiz bekleme git desen de
İnsan olman ümid-i mubdelay-ı zan bana
Tüm bahçeni kapatsan kosan beni çamura
Çamur bile benimçin bir sefa-i han bana
Ateşlere yandırsan ateşlerle söndürsen
Yaktığın ateş bile selamet-i fan bana
Aç bıraksan vermesen kıtmirine verirken
Kıtmırden arta kalan bal u şerbet nan bana