Canım Anneme
Rahmetli Canım Annemin anısına
küçücüktüm beni bırakıp gittiğinde..
her gece yokluğuna bile anlam veremediğim düşünceyle dalıyordum uykuya..
ağladıkça,
gözlerim sulandıkça yokluğuna;
insanlar bakıyordu yüreğime hep acırcasına..
daha ben yokluğuna anlamsızlıklar yüklerken,
üzülme diye yaralayan insanlar çıktı karşıma..
üzülme......annenin yokluğunu hissette sen üzülme.....
sen öldüğün zaman fırının yanında küçük bi evde oturuyorduk ya annem
dedem ilk defa iki tekerlekli bisiklete orada bindirdi..
evin içine sen varmışçasına bakmıştım oysa..
bembeyaz perde çekilmişti uzun camlarımıza..
mezar başına gelmeye başladık sonra..
yanaklarını öpemediğimizden kardeşimle,
sıcak bi öpücük koyuyorduk buz kesen mezar taşına..
ne zaman geleceksin diye sormuyorum..
biliyorum dönmeyeceksin annem..
gittiğin yerin uzaklığını hissediyorum..
ama sen dönmesen de her gece rüyamdasın annem..
adın anlamını yitirmez içimde..
ben senin masum bebeğinim hala anne..
gitsen de dönüşü olmayan uzaklara ben senin kızınım anne,olmamı istediğin gibi,masum..
olmamı istediğin gibi temiz..
ben senin kızınım anne..
senin gibi saf senin gibi temiz.........
seni özledim MELEĞİM.....