Sen
Eski bir sözcük gibi dilimdesin
Lügat ta yoksun olmayacaksın da
Ama dile yerleşmişsin SEN bir kere
Eski İstanbul değilsin, düşlemiyorum SENi
Fırtına değilsin,rüzgarsın sadece
Esiyorsun; üşüyorum,titriyorum
Yıkmıyorsun,deviremiyorsun bendeki SENi..
Ve ben sana geliyorum..
Ben olarak değil SEN olarak geliyorum
Kapıyı çalmıyorum, açmıyorsun
Öylece sessizliğini dinliyorum
Nasıl SEN oldum ben böyle?
Nasıl da üşüyor sol yanım
Ve ben SEN oluşumla övünmeliyim
Ben sana âşıktım, ben seni sevmiştim
Ben sana hasrettim
Ben seni özlüyordum en çok
SEN oluşumla övünmeliyim,evet
Kimse ağlamadı benim uğruma..
Kimse dön diye yalvarmadı bana
Kimse sevmedi beni, kimseye candan öte can olmadım ben
SEN oluşumla övünmeliyim, biliyorum
Kimse benim uğruma sayfalarla savaşmadı
Kimse beyaz kâğıtları mürekkebe bulamadı
Ve kimse boğulmadı benim uğruma kelimelerin arasında
Ben iyi ki SEN olmuşum
Meğerse ben hep kendimi sevmişim
SEN olduğumda öğrendim...