Bir damlası su bile
Benden daha çok biliyor
Dünya nasıl yaratıldı
Ben kimim ki
Kafa tutuyorum
Hiç bilmeden
Beni yaratana
Yaşamım hep isyanlarda
Hiç mutlu değilim
Hep kavağa
Hep kavağa
Yetinmek bilmiyorum
Aptal, aptal
Benim olmayanı istiyorum
Mutluluğu hep onda sanıyorum
Ona erişince de
Yine mutlu olamıyorum
Yağmur, yağıyor
Sellerle mücadele edemiyorum
Kızıyorum
Güneş istiyorum
Güneş doğuyor
Yanıyorum
Gene memnun değilim
Rüzgâr istiyorum
Savruluyorum
Ben yine isyanlardayım
Kar yasa
Donuyorum
Bu da olmadı diye yakınıyorum
Âşık olsam
Aşk ateşinde yanıyorum kavruluyorum
Aşk acısın dayanamıyorum
Yalnız kalsam yine mutlu değilim
Bu seferde yalnızlıktan yakınıyorum
Velhasılım ben mutlu olamıyorum
Ellimde kinlerle yetinemiyorum
Ben nankör bir insanım
Mutlu olmayı beceremiyorum