Her sabah buradan gemiler kalkar;
Kimisi küçük kimisi büyük.
Yollarına kim bilir neler çıkar.
Geriye dönmeyenlere kim ağlar?
Benim rıhtımımdan ayrılırken sessiz sedasız;
Demir alırken usulca benden habersiz,
Uzun yolların adını koymadan,
Nereye kayboldun sen?
Dalgalar savurur hiç hesapsız,
Yalnızlığın gözlerin önünde.
Geriye dönmek zor olacak belki,
Belki de yolu bulamayacaksın.
Yada saplanıp kalacaksın bir yere,
Yardım edenler en iyi yoldaşın olacak.
Seni ulaştırırlar belki beklentilerine.
Nereye kadar?
Unutma hesapsız gittiğin yerde olacağım,
Gece en derin kabuslarında.
Okyanus suları kadar cesur ve yürekli,
Kendim kadar durgun ve öfkeli olacağım.
Gelme artık,geç oldu.Eskiyen iskele kenarı,
Bir gemiye daha izin vermez.
Dönülmez artık umutların yoksulluğunda,
Bırak hadi.Hangi rüzgar eşlik edecek bakalım sana?
Vurgun olan akşam saatleri anısına,
Sakın fenerin ışığına bu defa aldanma.
Geçme efkar dolu kara sular üzerinden,
Bırakma daha fazla acı ve de sitem.
Git...Seni bekleyen o mutluluk oyunlarına.
İskele babasına gemini sıkı bağla,kopmasın bu defa.
Korkma...Koparmak için dalga olmayacağım.
Unutma...Gözlerin aşınırsa karşında ben olacağım.
Güven Sabuncuoğlu