Ozan ayrı yaşar zamanı
Dikende gül uyanır
Sabrı giyer gelinler
Düşten sular uyanır
Avcumda değil yazgı
Şiirde söz uyanır
Bu son duyuşum sesini
Ölümüm çağırır seni duyamam
Işığı ve sesi son duyuşum
Nedensiz değil böyle haykırışım
Bir çocuğun açlığı
Bir işçinin terine konan karasinek
Gülleri karartan gece
Ölüm gibi çöküyor üstüme
Sesini son duyuşum olmasın
Ölüm soldurmasın dikende açan gülü