Evlatlarını yitiren tüm analara -
Gözlerinden yaş akmaz anaların,
Kurumuştur ağlamaktan.
Yaraları sızlamaz, kanamaz
Zamanla kabuk bağlamıştır
Üstüne merhem yerine taş basmaktan.
Kandır, emektir, candır yitirdikleri,
Elleri gibi paramparçadır yürekleri,
Geriye kalan birkaç soluk resimdir bu fırtınadan
Ve yarım kalmış birkaç kitap
Kurumuş solgun karanfiller arasında...
Gözleri gülse de yanıktır yürekleri
Yavrusunu zamansız yitirmiş anaların.
Yaşamları sürer, acılar gömülür derine
Türküler söylenir, anısına davaların
Sevilir torunlar yerine evlatların.
Ama kederleri hiç bitmez anaların!