Umudu minik bir bebenin ellerinde gördüm,
Düşmemek için sımsıkı sarılıyordu annesine.
Umudu bir aşığın gözlerinde gördüm,
Kalbini kazanmak için sevdiğinin
Sevda sözcükleri mırıldanıyordu bıkmadan..
Umudu bir yazarın kaleminde gördüm,
Yazdıkça özgürlük, mutluluk, sevgi sözcüklerini
Aydınlık dolu yarınlar dökülüyordu kelime kelime.
Bembeyaz sayfanın üzerine....
Umudu yarının kanatlarında gördüm,
Kaçıyordu, yükseliyordu; biz onu kovaladıkça.
Zaman geçse de, hayaller bitse de
Umut hep bizim yüreğimizde,
Kimi gün bugün kadar yanımızda,
Kimi gün yarınlar kadar uzağımızda...
Ama o hep bizim içimizde
Var mıdır umutsuz yaşayan....
Umut, umut, daima umut....