Bir gün, yapayalnız kaldığında,
Bensizlik bir taş gibi çökecek yüreğine.
Bu derin uykudan uyanacaksın.
İşte o zaman,
Ne dışarıda kopan fırtına,
Ne de buz kesmiş hava.
Durdurabilir seni.
Selleri umursamayacaksın,
Aldırmayacaksın düşen yıldırımlara.
Ayakkabılarını bile giymeden,
Vuracaksın kendini yollara
Aşacaksın vadileri, ovaları, dağları,
Ulaşmak için bana.
Ve sonunda,
Metrük bir eve ulaşacaksın.
Bahçesinde bel boyu ısırgan otları,
Perdeleri örtük,
Kapalı kapıları.