Geceye Kendini Çizen
duyduk!
hepimiz duyduk
iyi yürekli tanrılar çağırıyordu
üretken devinimin
gümüş kımıltısında ağların
kutsal aşkın şenliğine
bahçelerden koşarak indik denize
düş içinde düşlerle uyuyordu sandal
uyandırdık
eteklerini yıkıyordu köpüklerle
geceye kendini çizen dağ
'ayın elinde hatmi vardı'*
ve öpüyordu
yabanıllığını doğanın
her koyakta
her öpüş için
bir mum
yakıyordu selene
esriyen alevlerini gördük
renkler & kokular & ses
en yeni kavrayışlarla yerleşti
en gözde yerine belleğin
ve dokunuş...
o hoş edimle
sağaltım boyutundaydı zaman
büyüdük
* 'ayın elinde hatmi vardı' M. C. A.