Arttı seninde benim gibi acıların,
Ortada kaldı, o güzelim duyguların,
Bazen canlanınca acı hatıraların,
Sonunda değişti hayata bakışların.
Sende sarılacaktın yaşama sıkı sıkıya,
Vazgeçtin, dayanamadın yapılan baskıya,
Aldın sende duygularını benim gibi askıya,
Dinlemeye Verdin kendini acılarla dolu şarkıya.
Kaderin buymuş, elden bir şey gelmez,
İnsan değilmiş onlar, kadir kıymet bilmez,
Duyguları körlenmiş onların, insan gibi sevmez,
Bilmelilerdir ki, her kuşun eti yenmez.
Yiyemediler ama dünyanı kararttılar,
Teselli edemez artık seni dinlediğin şarkılar,
Sorsak onlara kendilerince hep haklılar,
Değişiktir yapıları, insandan biraz farklılar.
Benimde arzularım vardı zamanın birinde,
Gülerdi hep, sanki bal vardı dilinde,
Kandırdılar onu, yaşamak için gurbet elinde,
Sonunda boğuldu, gözlerinin yaş selinde.
Öyle bir arzuydu ki, o zamanlar benimkisi,
İçime dolup taşmıştı adeta onun sevgisi,
Kalplerin en sıcağı, en seveceniydi onunkisi,
Kırdı kalbini, harcadı onu şerefsizin birisi