Yaşatılmak için getirildim fakir bir yuvada
Ağladım hep gülemem şu yalan Dünyada
Dört yaşında dillenip yedisine bastığında
Okşayan eller vurunca, sen olda gül arkadaş
Sekiz dokuz on,geçti böyle nice yıllar
Bir gün bile gülmedim,bitmedi acı hallar
Küçük yaşta vurulmuş alnıma ne yazılar
O yazıları bilmedikce, sen olda gül arkadaş
Yedi ile onikisinde,okudum okuryazar oldum
Onüç dedi yaşım,ortaokul yolunu tuttum
Görmedimki sevgiyi,her gördüğümden umdum
Herşeyden yoksun,yaşada sen gül arkadaş
Yaşım onbeşti ortaokul da sınıfım iki A
Bir ablam vardı benim, ismi ise Zeliha
Genç yaşında oda,yattı kaldı masada
Bir evin bir kızını, kaybette sen gül arkadaş
O günden sonra ömrüm, daha da değişti
Kader kurbanını bizim yuvadan seçti
Unutmak istesemde o günü, hatıralar deşti
Bir kardeşe hasret,kalda sen gül arkadaş
Kaybettim kardeşimi okumak kaldı gayrı
Yuvamız dağıldı herşeyden kaldım ayrı
Yüklenmiş sırtıma dünyanın çilesi kahrı
Çile Kahır altında,yürüde sen gül arkadaş
Onaltısında düştüm yaşam kavgası peşine
Ellerim nasırlı Döndü ayağım meşine
Genç Ömrümü harcadım, hep elin işine
Yüz Yerine Elliye,Çalışta sen gül arkadaş
Kader beni ben çilemi hep böyle izledim
Neden eller gibi bende birkez gülmedim
onsekiz olmuş yaşım onyedinciyi bilmedim
Yorgun yorgun seneler yaşada sen bil arkadaş
Geçen bu senelerimde daha neler yatıyor
Yazamıyorum hepsini Çünki elim varmıyor
Her günün geçmişi var yüreğimi dağlıyor
Acı günlerin közünde yaşada sen gül arkadaş
Benim de vardı muradım yalan olsa bile yaşam
Önümde sıra dağlar etekdeyim daha nere aşam
Kader çevirmiş dört yanımı istesemde nere kaçam
Ondokuz sene kader çemberinde,dönde sen gül arkadaş
Yirmi oldu yaşım geldi çattı vatan borcum
Derken birgün kendimi Van Çaldıran da buldum
Yaparken vatan görevimi Nazlı yarimden oldum
Doyamadan Sevdiğine ayrılda sen gül arkadaş