bir hastane odasına kapatılması gereken
şizofren duygularım var
zamanla dahada başa çıkılmaz hale geliyorlar
kurmuşlar hamağını beynimin ortasına
susmuyorlar
ne içimin sesi,ne de kalbimin
tezatlık şu ki; bir tek duyan benim o sesleri
sürekli bir tartışma halindeler benimle
tabi altta kalır mıyım veriyorum cevaplarını
etrafımdakiler deli görmüş gibi bakıyorlar
bakın diyorum
bakın
dinleyin
duyun sesleri
onlar başlattı diyorum
sonra gülüşmeler oluyor
imalı,iğneleyici,yürek burkan gülüşler
çok akıllılar ya
kendi kendine konuşana yapıştırıyorlar damgayı hemen
gülüşlerinle,bakışlarınla...
bilmiyorlar asıl eksiklik onların kalplerinde
yoksa mümkün mü seven bir insanın
hasretten delirmemesi
gecelerce bir hayalle konuşmaması
her gece rüyalara dalarken
sevgiliyle randevulaşıp
cennet bahçelerinde buluşmaması
bunları yapmamak akıllılıksa eğer
bekleyin duygularım
bir yer yatağı atın odanıza
ziyaretçiniz var...