Anlatmaya kalkmayalım kendimizi
Bilmezler ki aşkım
Nasıl sevdik birbirimizi…
Akıl almaz bir aşkla
Bağlamadık mı biz ellerimizi?
Aklımız almadığı için bu aşkı
Doldurmadık mı israf etmeden
Yüreklerimize her bir kırıntısını…
Bilmezler akıl işi değil aşkımız
O yüzden sus aşkım
Anlatmayalım
Neme lazım anlamaya kalkarlar
Bizi birbirimize anlatmaya çalışırlar
Ama bilmezler ki,
Kulaklarımızı tıkadık biz herkese
Ve ses olduk yalnızca birbirimize…
Sus aşkım
Sadece sakla yüreğinde beni…
Nazar bile değer diye
Sakınırken ben seni herkesten
Bilmesin senden başkası yerimi
Değmesin senden başka bir ten bedenime…
Benzetmeye kalkarlar gördükleri her şeye
Güneşi gösterirler
“Yakıyor aşkınız
Size yaklaşan herkesi” derler
Yağmuru işaret edip
“İliklerine kadar işliyor sevginiz
Her görenin” derler
Ay ile kıyaslamaya kalkarlar
“Huzur dolu ferahlık saçıyorsunuz etrafa
Gecenin alacakaranlığında” derler…
Ama bilmezler ki,
Kör ettik biz gözlerimizi her şeye
Ve ayna olduk yalnızca birbirimize…
Sesimiz karıştı birbirine
Gözlerimiz bir oldu bu sevgide
Tenlerimiz eriyip birleşti birbirine…
Ve sen sadece hisset aşkım
Yüreğim her daim yanındayken senin
Olamasakta yan yana,
Ruhum bir kere can buldu ya ruhunda
İnan asla pes etmez bu aşk uğrunda…