açmazdayım karanlık bir dehlizde
bir uçta kayıtsızlık
öbür uçta parlak bir ışık.
beynimi kemiriyor
uçuşan şüphecikler.
birden karalar içinde
Habermas beliriyor.
çok karamsar Habermas
Kant'ın elinde ise gümüşten bir tas.
tasta bol miktarda us
dipte kalmış silik geçmiş
gelecek ise tastan taşmış
kaçmaya çabalıyor.
Nietzsche titreyen ellerini ardından uzatıyor
başlangıç sona gelmiş
karşımda duruyorlar Eflatun ve Aristo
dumanlar arasında kayboluyor ışıklar
ve müebbed hapis başlıyor
karanlık varoluşta.var