Ben küçükken,
Annem hep beni düşünürmüş.
Henüz mini,mini bir bebek iken,
Geceleri hiç uyumazmış,
Hep başucumda beklermiş.
Sabahlara kadar ninniler söyler,
Ama yinede uyumamı beklermiş.
Geceleri ben uyumadığım zaman
Annemde sabaha kadar uyumazmış,
Öylece başucumda beklermiş.
Bana birşeyler olur diye korkarmış,
Çünkü; beni çok severmiş.
Sordum canım anneme...
Hala arada bir telaşla,
Geceleri yatağımda beni yoklarmış.
Artık daha iyi biliyorum...
Annemden daha yakın,
Annemden daha candan,
Kimseler olmazmış.