Güvercinler kanat çırpıyordu,
Mavi göklerde güneşe doğru...
Yorulunca,salıveriyorlardı kendilerini maviye...
Sonrasında,caminin avlusunda dinleniyorlardı....
Güneşin çocukları karşılıyordu onları...
Kapalı olsada gözleri,yorgun bedende...
Sürekli izliyordu kasketli mavi amca.
Minik avuçlarda buğday taneleri...
Güvercinlere serpiyorlardı yarının umutları...
Yürekleri çarpıyordu,umut serpiyorlardı...
Işıldayan gözleriyle,aydınlık serpiyorlardı...
Özenle tek,tek topladı bugdayları güvercinler...
Barışı,adaleti,umudu yüklendiler kanatlarına...
Yeniden havalandılar maviye doğru..
Bıkmadan,usanmadan güneşe doğru...