yoksun, odalar bomboş
hayalin çarpıyor yüzüme
gündüzüm uykulu gecelerim sarhoş
itibar etmiyor kimse sözüme
bir sabah girsen o odaya
güneşi görsem yolversem aya
vazgeçtim seninim desen bana
şükretsek el açıp semaya
yüreğim yıkıntılar arasında
zelzeleye yenik düştü
kısacık ömrümün yarısında
kader geldi de bana küstü...