Çare bulamadım
Ellerimi açıp Tanrıma dualar ettim
Yardıma koştum her derde yettim
Kim darda kalmış ise orada bittim
Kendi çıkmazıma yol bulamadım
Her cefaya göğüs gerdim bıkmadım
Çabaladım lâkin esenliğe çıkmadım
Karalandım yine de gönül yıkmadım
Kendime tutunacak dal bulamadım
Hayat arkadaşıma dualarım yetmiyor
Astım denen belâ başımızdan gitmiyor
Seneler boyu çektiğimiz çileler bitmiyor
Dermanını aramaktan hal bulamadım
Bir nefes almaya muhtaç öyle yaşıyor
Feleğe nerde kusur ettim aklım şaşıyor
Tıp da aciz kaldı,çaresiz sabrım taşıyor
Kovanlar arı dolu ama bal bulamadım
Bir gün dertsiz uyusaydı huzur içinde
Güler yüzle uyanarak kalksaydı zinde
Yeter ki çare var densin arardım Çin'de
Yolları denedim gidecek yön bulmadım
Şu kısacık ömrümüzün her günü hüzün
Ne gecenin huzuru var ne de gündüzün
Candan bezdi tebessümü kalmadı yüzün
Bahçeler tarumar verecek gül bulamadım
İst&1990