Dokuz canlıyım
Bahara bayılırım huzur sağlıyor
Gam keder neyim varsa dağılıyor
İçim pır pır beni hayata bağlıyor
Dalda serçeler kavga ettiği zaman
Seher vakti bülbül yürek dağlıyor
Yüksekten dökülen sular çağlıyor
Yalnız kalan kuzu sahiden ağlıyor
Dünya onun anayı bulduğu zaman
Çayır çimen ıslak olunca parlıyor
Uçan böcekler avaz avaz turluyor
Minik karınca koca yükü zorluyor
Bacadan atıyor evine geldiği zaman
Ben oldum olası gürültüyle kanlıyım
Şamatayı sevmiyorum heyecanlıyım
Bahar mevsimlerinde dokuz canlıyım
Yeşiller kuru sarıya döndüğü zaman
Yaz bahar bitince mevsimlerden kış
Bana hüzün verir her mahsun bakış
Saçları ıslatan yağmura tutarım alkış
Yakmayan bir güneş doğduğu zaman
Hislerimle başbaşa umutla yaşarım
Gün olur içim içime sığmaz taşarım
Saatler nasıl geçti ben bile şaşarım
Kalem şiiri kesintisiz yazdığı zaman
Adana&2007