İnsafın kurusun
Sevcan,insafın kurusun
Çaldın beni taştan taşa
Dilerim mutsuz olursun
Bin yıl bu acıyla yaşa
Yolların düze çıkmasın
Yüzüne kimse bakmasın
Dert yakanı bırakmasın
Dostların çıksın temaşa
Doktorlar çare bulmasın
Hatırını soran olmasın
İstemem çabucak ölmesin
Dermanı sor kurda kuşa
Gör şimdi hasret neymiş
Kimi ağlar,kimi gülermiş
Cefa veren çok çekermiş
Tüm emeğin gitsin boşa
Çok yalvardım inanmadın
Yazık kırılmadı şu inadın
Ceyhan şimdi darmadağın
Bitsin ömrün kalka düşe
Adana&1969