Sevmiyorsun
Beni boşuna üzüp yorma
Ne haldeyim sakın sorma
Olmaz şeylere hayal kurma
Sen sevgiyi sevmiyorsun
İnsan ne yaparsa onu bulur
Yaralamaktan ne zevk alır
Sanma dünya sana kalır
Sen sevgiyi görmüyorsun
Kafa takarsan şuna buna
Gönül kırmalar boşuna
Gitse bile senin hoşuna
Sen sevgiyi vermiyorsun
Farkındasın acıtıyor sözün
Hayret nasıl dayandı özün
Hayatıma kattın hüzün
Sen sevgiyi dermiyorsun
Sonunda yalnız kalacaksın
Yaptığına pişman olacaksın
Yazık bir gül gibi solacaksın
Sen sevilmeyi bilmiyorsun
Seven gönülde açar güller
Göremez hiç sevmeyenler
Sınıfta kalacak bilmeyenler
Bildiğin halde naz yapıyorsun
Ereğli&1968