Zaman
Sağanak yağmura mest oluyorum
Çevremiz tertemiz olduğu zaman
Kirden arınmış havayı soluyorum
Yakmayan güneş doğduğu zaman
Yeşilin tonuna aşığım doğaya hasta
Serinlik pür neşem gönlüm aheste
Baş başa olmak isterim son nefeste
Hayal kurup mutlu olduğum zaman
İlham perilerim sıcaklarda gelmiyor
Rüzgârlar esmezse ruhum gülmüyor
Ahkam kesmiyorum kimse bilmiyor
El ayak çekilip sessiz kaldığım zaman
Bir başka duygu seli esir alıp sarıyor
Zaman mevhumu yok isteyince arıyor
Daha da olmadı uykudan uyandırıyor
Kalemle bir dostluk kurduğum zaman
Hemen kaleme sarılsam geri kaçmıyor
Biraz oyalansam kızıp kucak açmıyor
Bir kez darılırsa semtimizden geçmiyor
Zor gönül alıyorum bulduğum zaman
İçimdeki bütün fırtınalar dışa vuruyor
Bu başka bir alem sanki hayat duruyor
Kelime aramadan beyin cümle kuruyor
Ancak huzura eriyorum yazdığım zaman
İst&2010