Yankılar II
Görülebilinen kavrayışın ötesinde bir yakınlıktaydın
Uzak bir zamanın yankılarını gördüm gözlerinde
Sözcüklerden fazlası vardı orada; içinde
Sessizlik yalan söyleyemezdi algıların ötesinde
Geçmiş bir zamandan kalan
Engellerin aşılmışlığı vardı bakışlarında
Önünde bir set adımlarını kaydırıyordu arkaya
Dalgalara bırakmıştın kendini uzaklaşıyordun
Ama dalgalar emrindeydi; sen yön verebildin onlara
Dalgaların gölgesinde uzanmışken görmüştüm seni
Nasıl da dinliyorlardı nefesini, ayak uyduruyorlardı
Tutunmuş olduğun; kendini mecbur bıraktığın,
Vizyonundan kurtulmuştun o an
Gelgitler olmadan deniz seninle bir huşudaydı
Nasıl da güzel doğmuştu onunla güneş
Batışı da bir o kadar guzeldi
Gece daha da güzeldi izlemek yıldızları onun gözlerinden
Bulutsuz olan her sabah gözlerimin önüne düşüyordu
Geceleri de çıkmıyordu aklımdan
Aklımın karanlık köşesinde parıldıyordu
Ben onu sevmiştim:
Onu hayal edip dururken buluyordum kendimi
Uzak bir zamanda yükseliyordum yanına
Ve bulutları özlüyordum
Beni kurtarır diye yankılardan
Yağmur sesleri yumuşatır diye umut ediyordum
Oysa her düşen damlanın bir yankısı vardı ya
Dinlemek istiyordum sessizliği
Yankıların olmadığı bir köşede
Kurtulmak bu sevgiden ve de güçlenmek
Şimdi ise kafam ve ellerime söz geçiremiyorum
Yankıların içlerine sürükleniyorum
Satırlara işliyorum sevgimi
Ve istiyorum onu deli gibi