Yankılar
Dalgalar vururken kıyıya
Uzak bir zamanın yankısında
Düşen damlalara gözyaşları eşlik ediyor
Ve o uzak zamanın yankısı
Kumsala vuruyor ağlamaklı
Her şey yeşil, gözlerin yaşarmışken
Gözlerinin yeşili alıyor etrafı
Düşen gözyaşın yankılanıyor
Ve o zaman anlıyorum uzaklığını
Güneşin doğuşuyla
O nemli soğuk, karanlık bitiyor
Milyonlarca güneş ışığı sabahta
Ve yine sen varsın aklımda
Güneş ufuktan kendini gösterirken
Gözümün önüne sen geliyorsun
İçimi ıstıyor varlığın
Uzakta olsanda
Bulutların olmadığı her günde
Uyandığımda
Gözlerimin önüne gelen sensin
Beni yükselmeye davet ediyorsun
Ve penceremden çıkıp sana ulaşmak istiyorum
Güneş ışıklarının kanatlarında
Ama tek yapabildiğim gökyüzüne bakıp
Sana seslenmek
Ve anlıyorum ki
Aslında ben senim ve gördüğüm ise ben
Benim kendimi bulabilmem için
Yanımda olman gerekiyor
Sana ulaşmam
Yankılar bittiğinde
Herşey daha net olacak
Bitecek artık bulutsuzluğun özlemi
Ve güneş ışığının kanatlarında
Ulaşacağım sana
Yükseleceğiz yukarıya
Gözlerimi açtığımda seni göreceğim capcanlı
Ve elinden tutacağım
Bana yol göstereceksin
Gözlerimi kapatacağım
Ve yine sen olacaksın yanımda
Sesini duyacağım
Dalgaların derinliklerinde
Rüzgarların esintilerinde.
Ve buğulu gözlerinin yeşilinde
Mutluluğu bulacağım
Sen dalgaların gölgesinde uzanırken
Ayışığı seni ağlatırken
Gözlerinde güneş ışığını göreceğim
Ve yankılar bitecek, keder son bulacak
İşte o zaman mutluğu bulacağım