yağmurlu sabahlarımız vardı seninle
sıçradığımız geceler
şehirlerimiz vardı camlarda
açık siyah mevsimlerden artırdığımız
yüzümüzde aynaların kuşkusuz esmerliği
uzaklar, yakınlar, yaşamaklar
ne çok sırrımız vardı herkesin bildiği
ve ne çok şahidi yalnızlığımızın, kimsesiz
rüzgarların kibirli türkülerinde salınırdı ikindilerimiz
ve biz damlalarda saklanırdık
asılırdık da tenhalarına karanlığın
soluk alışlarımızda ölürdük en çok…
……………….
aşk sonrasıydı
hatırlamaktı ayrılığı belki
ellerin ilk buluştuğu yerden
yüz yıllık ağaçlar yaratmaktı gölgelerimizden
her gün biraz daha
her gün yeniden büyümekti gözlerinde toprağın
her gün tek başına
.