Belki kaldığı yerden devam eder
Bu sabah zorla uyandırıldığım rüyam
Belki bu sabah güneş daha bir sıcak bakar
Gözlerimin yeşilliğinde kaybolan yıllara
Ve belki sen daha uzaklardan olsa da
Daha yakından ve içten seslenirsin
Ağır işitmeye başlamış kulaklarıma…
Belki kaldığı yerden devam ede bu sevda masalı
Belki seni hatırlarım rüzgar estiğinde
Sana kavuşma ümidinin her sıcak lokmasında
Ben her ağladığımda saçlarıma dokunan ellerinde
Rüzgar bir daha eser sessizce
Sessizliğimde kaybolmuşluğumda seni hatırlatır
Giden her şey ve dönen her ışık huzmesi
Saçlarıma yağmaya başlar usulca
Gençliğimin hatırına…
Belki beni bu kadar sert eleştirenler
Bir kez olsun okumaya tenezzül eder
Bir kez daha okumayı denerler belki
Ve belki bu sefer beni anlarlar
Belki o zaman gidişimizden bu yana
Biz olmak kadar içten bu şiirleri
Kimin için okuması gerektiğini öğrenir
Ve telaşlara bürünür kuşlar
Yeni bir mutluluk ağacı var etmek uğruna…
Belki o zaman hayat durur iki satırın arasına
Boğazımda kalır elleri ölümün bile sıkamadan
Belki rüzgar durur güneş doğar
Belki bu sabah uyandırıldığım rüyam
Uykuya daldığımda yeniden perdelenir
Gözlerimin en koyu yeşilinde ve sen
Gitmemek üzere uzatırsın ellerini…
Belki o zaman bir kez daha okursun dudaklarımı
Konuşmayı bile unutmuş dilimden anlarsın
Ellerimi tuttuğunda daha bir ısıtırsın
Belki o zaman biz yeniden seviniriz
Çocuklar gibi yüreğimize doğan
Güneşi sarmasını da öğreniriz…
Biz belki güneşi yakarız yeniden
Yıldızlar saçarız gökyüzüne
Ve yeni bir dünya kurma hevesiyle yaşlanırız
Çocukları sevindiren birer denizyıldızı olur
Belki birlikte doğarız bir sessiz nisan sabahına
Ve cemre oluruz belki bir mart akşamına
Düştükçe durmak bilmeyen damlarlarla…
.